Gülarə Nəbiyevanın “Ruhların səsi” əsəri azərbaycanlıların torpağa bağlılığının və qazandığımız möhtəşəm Zəfərin birbaşa təzahürüdür.
Əsər Azərbaycanın milli motiv və rəmzlərini məharətlə özündə cəmləşdirən, torpaqdan göyə ucalan güc və zəfərin hekayəsidir.
Kompozisiya Qarabağ atı və tar musiqi alətinin mədəni irs hekayəsinə töhfə verərək dinamik şəkildə yüksəlməsini göstərir.
Əsərin kuliminasiya nöqtəsi Vətən müharibəsində möhtəşəm qələbəmizi, Qarabağın qurtuluşunu öz rəqsləri ilə bayram edən cütlük - xanım və bəydir.
Müəllifin yaradıcılığı təkcə Qələbənin fiziki simvollarını qeyd etmir, həm də mədəniyyətin, şücaətin və birliyin parlaq zirvələrə apardığı dövrün mahiyyətini əhatə edir.
