Fatimə Əliyevanın “Tarixin ruhu” əsəri Qarabağın ürəyi hesab olunan Şuşa şəhərinin memarlıq incilərindən olan Aşağı Gövhər Ağa məscidinin təlqinedici təsviridir.
Müəllifin fırçası məscidi təkcə statik yadigarı deyil, həm də regionun ruhunun canlı abidəsi, bir şahid tək keçmişin əks-sədalarının indiki zamanla qovuşduğu məkan kimi əks etdirir.
Əsərdəki zəngin tekstura işi və işığın qarşılıqlı təsiri məscidin tarixi keçmişini, onun Qarabağda mədəni və mənəvi təməl daşı kimi əhəmiyyətini vurğulayır.
Sənət əsəri zaman və memarlıq üslubu arasında əlaqəni göstərməklə yanaşı, tarixin təlatümlü dövrlərində qorunub saxlanılan müqəddəsliyin nişanəsi kimi dayanır və sanki keçmiş əzəmətli günləri pıçıldayır.
